Сёння, 17 студзеня, дзверы Чавускага раённага дома культуры расчыніліся для ўсіх жадаючых паглядзець абрадавую праграму «Шчодрая Каляда». Дванаццаць дзён пасля Раства Хрыстова да Хрышчэння называюць Калядамі або святымі днямі. У гэты перыяд людзі наведваюцца ў госці, робяць адзін аднаму падарункі.

Пачалося мерапрыемства з калядаванняў. Гэта свята было адным з галоўных зімовых урачыстасцяў яшчэ ў час нашых продкаў. Гісторыя старажытнай традыцыі бярэ свой пачатак задоўга да прыняцця хрысціянства. Людзі не жадалі адракацца ад славянскіх традыцый, таму вырашылі аб’яднаць іх з хрысціянскім святам. Так і атрымалася – першы дзень калядак супадае з Нараджэннем Хрыстовым, а апошні – з Хрышчэннем.

Абавязковым атрыбутам святкавання славяне лічылі сонца, а з прыходам хрысціянства ім стала зорка на тычцы, якая сімвалізавала нараджэнне Хрыста. Самыя папулярныя персанажы – мядзведзь і каза таксама прыйшлі. Прыход святочнай працэсіі ў дом кажа пра шчасце, дабрабыт, добрае здароўе і багаты ўраджай у новым годзе.

Каб чавускія жыхары не забывалі старажытныя беларускія традыцыі, народны фальклорны калектыў “Спадарыня” і працаўнікі Раёнага дома культуры штогод арганізоўваюць культурную абрадавую праграму, дзе можна ўбачыць ад пачатку і да канца ўвесь абрад. А таксама пачуць шмат народных беларускіх песень ці гульняў, якія даўным-даўно спявалі і гулялі нашы продкі на чавускай зямлі. Гасцямі Каляды сталі юныя выхаванцы Дзіцячай школы мастацтваў нашага горада.

Рабятам вельмі спадабалася быць удзельнікамі гульняў і танцаў. Ад цыганкі дзеткі пазналі будучыню. Для іх скакала каза і танчыў мядзведзь.

Яны даведаліся пра гульню “Бусел”, у якую з веку гулялі жыхары вёскі Галавенчыцы Чавускага раёна. Таксама дзеці засталіся пад уражаннем ад гульні “Таўкач”. Рабятам шчыльна завязвалі вочы, раскручвалі, а тыя павінны былі патрапіць па жарнаву малатком. Яны настолькі захоплена гулялі, нават адклалі мабільныя тэлефоны.

Была гульня і для дарослых – “Варона”. Справа ў тым, што ўсе разбіваліся па парах і павінны былі пад музыку танчыць польку. А як толькі музыка сціхала, кожны ўдзельнік павінен быў схапіць сабе каго-небудзь з іншай пары. Хто не паспеў, то той варона. Чавускія жыхары гулялі, забыўшыся пра час.

Дзякуючы такім мерапрыемствам, работнікі культуры перадаюць падрастаючым пакаленням традыцыі нашых продкаў.